En hierna de vraag of er na de Jeugdwet nog wel jeugd-GGZ over zal blijven.
Evidence-based werken zie ik, arts, psychiater, als stok achter de deur om niet blind achter onze (voor)oordelen
aan te lopen en vast te houden aan overtuigingen waaraan we gehecht zijn. Evidence-based werken (werken op bewezen effect gebaseerd) stimuleert na te denken over de vraag, waarop we ons
handelen baseren.
Dat betekent niet, dat we alleen nog maar dingen mogen doen, die bewezen effectief zijn. Dat is proof-based of beter gezegd proof-restricted. Als we ons daartoe zouden moeten beperken dan kunnen we wel ophouden. Dat geldt overigens niet alleen voor de geneeskunde. De meeste vormen van bestuur bij overheid, bedrijven en instellingen zijn beslist niet op bewijs, maar op lagere graden van evidence gebaseerd. {We gaan zo vergelijken, de triage van een arts tegenover het overheidsbeleid}…
Principes evidence-based
We hebben immers heel veel nog niet onderzocht en ook niet alles is aantoonbaar. Einstein zei al: Niet alles van waarde is meetbaar (en niet alles wat meetbaar is is van waarde). Bij afwezigheid van bewijs of van ander bijdragend onderzoek is de mening en ervaring van experts ook een vorm van evidence. Behalve onderzoek en meningen van experts speelt in evidence-based werken ook de ervaring van de (be)handelaar en de voorkeur van de behandelde een rol bij het maken van de uiteindelijke keuze.
Diagnose jeugd-ggz
{We gaan vergelijken…}
Met deze drie principes van evidence-based gewapend wil ik kijken we naar diagnose en therapie van de problemen in jeugdhulp zoals verwoord in het behandelplan, de nieuwe Jeugdwet. Ik beperk me daarbij tot een onderdeel, namelijk de jeugd-ggz. De overheid wil de jeugd-GGZ uit de zorgverzekeringswet en de AWBZ{/Wmo} halen en inrichten als een gemeentelijke voorziening. Hoe evidence-based is deze overheidsbehandeling?
Verkeerde patiënt
Het begint er al mee, dat in de diagnose van wat er aan de hand is, er vooral is gekeken naar problemen binnen de jeugdzorg en amper naar de jeugd-ggz. Ergo, de
diagnose hoort bij een andere patiënt! {Wees bewust dat de GGZ die in geval op basis van gegevens en onderzoeksvragen vanuit de ‘jeugdzorg’ moet werken, mank gaat
door het sturende, beperkende, speculatieve karakter van de informatie vanuit deze ‘jeugdzorg’, en het resultaat dan derhalve regelmatig niet als echte diagnose gezien mag worden. Ouders hebben
het recht (BW1:247) om te staan op toegang tot echte diagnostiek (IVRK artikel 24 lid 1). Het is veel beter preventief zèlf zonder 'jeugdzorg' direct naar de deskundigen te stappen, die
een hogere beroepsregistratie en beroepsethiek kennen en onder een echt tuchtrecht werken.}
Onderzoek ontbreekt
De voorgestelde behandeling – de jeugd-ggz uit het domein van de gezondheidszorg halen – is een enorme ingreep. Een dergelijke ingreep is nog nooit in deze omvang
en in dit tempo ergens uitgevoerd. Er is zeker geen onderzoek (evidence) wat bewijst dat deze ingreep de problemen zal oplossen. Er is ook weinig ander onderzoek gedaan zoals een
proefproject. De rapporten, die aan deze wet ten grondslag liggen verkondigen vooral meningen van meer of minder 'deskundige' personen, weinig feiten. Bovendien is de jeugd-ggz in die
rapporten amper aan het woord geweest. {De adviezen van de echte deskundigen zijn door politici in de wind geslagen.}
De adviezen van de echte experts
Met een ongekende eensgezindheid raden alle experts en alle organisaties, die op enige manier betrokken zijn bij de jeugd-ggz in niet mis te verstane bewoordingen (als 'historische vergissing') deze ingreep af.
De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie, de KNMG, Zorgverzekeraars Nederland, GGZNederland, Landelijk Platform GGZ, Vereniging van Kinderartsen, Orde Medisch Specialisten, Nederlands Instituut voor Psychologen, Landelijke HuisartsenVereniging, vrijwel alle kinderpsychiaters, psychologen, orthopedagogen, verpleegkundigen in de jeugd-ggz, ouderorganisaties, meer dan zeventig hoogleraren en ga zo maar door (zie ook Dossier Jeugdwet).
Ervaring van de behandelaar
Hier is helemaal iets bijzonders aan de hand. De uitvoering van deze stelselwijziging is een enorme operatie, die veel problemen moet oplossen en ook nog eens vijftien procent bezuiniging moet opleveren. Het wordt in de handen gelegd van ca. 400 gemeentes, groot en klein, die geen enkele ervaring hebben met jeugd-ggz.
Let wel: ik beweer niet: dat ambtenaren zelf jeugd-ggz gaan uitvoeren, maar dat ze het stelsel moeten vormgeven.
In de geneeskunde geldt dat je behalve wettelijk bevoegd ook bekwaam moet zijn, dus voldoende persoonlijke kennis en ervaring moet hebben
{Jarenlange studie, practicum-, stage en praktijk-ervaring}. Dat hebben gemeenten niet, zeker de kleine niet.
Voeg daar nog bij, dat de gemeenten niet één maar drie decentralisaties moeten vormgeven.
Voorkeur van de patiënt
Alle ouderorganisaties en instellingen voor jeugd-ggz hebben aangegeven deze operatie beslist niet te willen. Ruim 96.000, veelal zeer
deskundige, mensen hebben dat zelfs duidelijk gemaakt door een petitie te tekenen.
Wat zou de Tuchtrechter er van zeggen?:
"Een diagnose die niet past bij de patiënt, een experimentele, zeer ingrijpende behandeling waarvoor geen ondersteunend onderzoek is, tegen de mening van alle
experts in, uitgevoerd door iemand die wettelijk dan wel bevoegd is, maar (nog niet) bekwaam, tegen de wil van de patiënt." De hele operatie 'Overheveling jeugd-gzz' is in alles het
tegenovergestelde van evidence-based handelen.
De tuchtrechter zou in dit geval er snel klaar mee zijn: "Schorsen".
{In vergelijking zou de jeugdwet evenzo geschorst dienen te worden}.
----------------------------------------------------------------------------------------
Heeft het kind, of het gezin, onder de jeugdwet, wel recht op 'gezondheidszorg', dat dan niet meer
gedefinieerd zal zijn in een wet?! Is artikel 24 lid 1 IVRK nog wel herkenbaar in de Jeugdwet?
Voor 2015 werd de
Jeugdwet in de Tweede Kamer behandeld. Onderdeel van die wet is de overheveling van de geestelijke gezondheidszorg voor jeugdigen naar de gemeente
{naar het lagere niveau van 'jeugdzorg' en 'jeugdhulp'}. Het
verzekerde recht op gezondheidszorg voor kinderen met psychische aandoeningen op basis van de zorgverzekeringswet en de AWBZ werd vervangen door een gemeentelijke jeugdhulpplicht, {"maatwerk", maar wel met bezuinigingsdrift}. Geestelijke gezondheidszorg voor jeugdigen wordt overgeheveld naar de gemeente, de transitie. Maar waar vinden we de
gezondheidszorg na die transitie terug?
Een zoektocht.
Ik begin de zoektocht bij de bron, de nieuwe jeugdwet. Zoeken op geestelijke gezondheidszorg levert niets op. Zoeken op kinderpsychiatrie evenmin. Na wat verder lezen snap ik, arts, het. Ik denk nog in de termen van het oude, verkokerde systeem. Maar de schotten tussen jeugdzorg, jeugd-ggz, jeugdbescherming, jeugdreclassering moeten immers verdwijnen. De wet spreekt dan ook consequent over jeugdhulp.
Jeugdhulp
In artikel 1.1. wordt jeugdhulp omschreven en in artikel 2.1 wordt uitgewerkt wat de jeugdhulpplicht van de
gemeente inhoudt. De omschrijving in artikel 1.1 is zo ruim, dat de bezigheden van de jeugd-ggz er wel in onder te brengen zijn, maar dat geldt niet voor artikel 2.1. Ik
geef even het volledige artikel weer. Dan kunt u meelezen of ik echt niks over het hoofd zie, want negentig procent van de jeugd-ggz kan ik hier met de beste wil van de wereld niet in
onderbrengen:
Artikel 2.1 Jw:
Het gemeentelijke beleid inzake preventie, jeugdhulp, kinderbeschermingmaatregelen en jeugdreclassering en de uitvoering van jeugdhulp, kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering is gericht op:
De toegang
De Jeugdwet ademt een visie op oorzaak en behandeling van psychische problematiek, waarbij opvoeding 'de alfa en de omega' is. Dat komt in dit artikel 2.1 duidelijk terug. In mijn blog Dol op pillen beschreef ik welke route een ouder met een kind met een psychische aandoening moet doorlopen voor hij bij de geestelijke gezondheidszorg aangekomen is. Die route wordt veel moeilijker dan de huidige. De huisarts is niet meer de belangrijkste verwijzer en zelfs dan alleen onder bepaalde condities. Je bent van de gemeente afhankelijk voor het verkrijgen van een verleningsbeslissing. Maar als je al die hordes hebt gehad, kom je bij de geestelijke gezondheidszorg, voor zover instellingen die dat nu aanbieden de forse krimp hebben overleefd.
Dat dacht ik, maar ik begin me echter af te vragen of ik de transitiebeker wel helemaal leeggedronken heb. Heb ik de gevolgen van de ontschotting niet onderschat? De wet spreekt immers niet van gezondheidszorg maar van jeugdhulp.
Wat is gezòndheidszorg?
Eerder was duidelijk wat gezondheidszorg was. Dat werd betaald door de zorgverzekering en daar gelden de gezondheidsrechtelijke wetten. Deze zaken gelden niet voor de jeugdhulp. Wel blijft de wet Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg (BIG) gelden, maar die geldt voor de hele maatschappij, dus dat is niet onderscheidend. Er zijn wel artikelen uit de Wet op de Geneeskundige Behandel Overeenkomst (WGBO) overgenomen in de Jeugdwet, maar nu net niet het artikel (BW7:446 voor de kenners) waarin wordt beschreven wat onder gezondheidszorg wordt verstaan. Dit is moeilijk te volgen.
Wet BIG
De wet jeugdhulp (Jw) geeft niet aan dat een deel van de jeugdhulp als gezondheidszorg wordt beschouwd. Hieruit kun je niet eenduidig de conclusie
trekken dat er geen sprake meer is van de gezondheidszorg binnen de jeugdhulp. Die is weliswaar niet als onderscheidende eenheid opgenomen, maar als er sprake is van geneeskundige handelingen,
dan geldt nog steeds wel de wet BIG. De wet BIG is echter beslist niet geschikt om een deel van de jeugdhulp te onderscheiden als gezondheidszorg.
Geneeskundige handelingen
In de jeugdhulp zijn overal geneeskundige handelingen. Maar wat binnen de jeugdhulp moet worden aangemerkt als geneeskundige handelingen is straks heel lastig aan te geven. {De 'jeugdzorg' kan dus in grote vaagheid zelf acteren wat ze willen}. Is dat iets wat een arts doet of iemand anders die ingeschreven staat in het BIG-register? Nee, zo eenvoudig is het niet. {De 'jeugdzorg' zal een goedkoper iemand nemen die slechts ingeschreven staat in het vage SKJ-register}. Als ik, als arts mijn auto parkeer is dat geen gezondheidszorg en als ik de kinderen van de voetbalclub train of de ramen lap in een instelling voor jeugdhulp ook niet. Gesprekken met cliënten zullen soms wel en soms niet onder geneeskundige handelingen vallen. Ook iemand zonder BIG-registratie kan dingen doen die opgevat kunnen worden als een geneeskundige handeling. Dan moet {zo mag men verwachten naar BW6:162 lid 2} eerst wel gekeken worden of hij daartoe bevoegd en bekwaam is.
Identiteit (juridische herkenbaarheid tussen vage
'jeugdhulp' en 'gezondheidszorg' )
De gezondheidszorg is in de nieuwe Jeugdwet geen te onderscheiden {juridisch} deel meer van de zorg. Dat is verwarrend en de jeugd-ggz verliest daarmee volledig haar identiteit. Dat roept veel vragen op.
Overheveling of verstrooiing
Iets wat niet smaakt, niet als melk, er niet uitziet als melk en geen melk heet, is geen melk. Als iets geen gezondheidszorg heet,
niet wordt betaald als gezondheidszorg, niet valt onder de gezondheidsrechtelijke wetten, behalve [een deel van] de BIG en niet als een specifieke eenheid is te onderscheiden, dan is het toch ook
geen gezondheidszorg?
Hoezo overheveling? Een diaspora lijkt me een juistere omschrijving.
{Het blijkt eind 2016 dat al veel echte GGZ-deskundigen niet meer met kinderen werken vanwege contract-tegenwerking door de gemeenten en te bureaucratische rompslomp. Er zijn grote wachtlijsten gesignaleerd, zodat problemen escaleren en spoed-uithuisplaatsen met alle schadelijke contra-indicaties tot gevolg. Ja, er vallen doden! --TjS}
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Onderaan twee petitiebrieven aan de Eerste Kamer, waarop geen gehoor
werd gegeven, maar nu over Kamerleden:
Tot voor kort had ik nog nooit een Tweede-Kamerlid in het echt gezien, maar door de petitie is dat veranderd. Ik zal u iets vertellen: Kamerleden zijn ook mensen. Ook zij willen graag dat
de zorg voor jeugdigen goed geregeld wordt. {Maar dan wel in geloof op Hokuspas}.
Uiteindelijk gaan zij beslissen of gemeenten verantwoordelijk worden voor bereikbaarheid, beschikbaarheid en kwaliteit van geestelijke gezondheidszorg voor kinderen en jeugdigen. Dat is een grote verantwoordelijkheid. Er wonen in Nederland 3,5 miljoen jeugdigen onder de achttien jaar en een niet te verwaarlozen deel daarvan krijgt eens in zijn jeugdige leven hulp vanuit de jeugd-GGZ.
Alternatieven
De laatste jaren is het aantal kinderen dat hulp krijgt behoorlijk toegenomen en we moeten uitzoeken of dat een teken is van goede zorg, of van te goede zorg. Maar dat kan prima – beter zelfs –
zonder de jeugd-ggz over te hevelen naar de gemeente.
De economie blijft maar kwakkelen. Er moet ook op jeugd-ggz worden bezuinigd. Maar dat kan prima- beter zelfs – zonder deze over te hevelen naar de gemeente.
De kwaliteit van geestelijke gezondheidszorg van kinderen binnen de jeugdzorg moet omhoog. Maar dat kan prima – beter zelfs – zonder de jeugd-ggz over te hevelen naar de gemeente.
Veranderingen zijn nodig. Maar dat kan prima – beter zelfs- door een jeugdakkoord te maken als specifieke uitwerking van het bestuurlijk akkoord dat tussen de GGZ en de overheid is gesloten.
Bezwaren
Alle bezwaren van het onzekere avontuur van de overheveling van de jeugdzorg zijn besproken. De stellingen zijn ingenomen. Veel beleidsmakers zijn voor, veel professionals en ouders zijn tegen. Maar er komt een moment dat de strijd is gestreden, alle argumenten over de tafel zijn gegaan, de open brieven zijn verstuurd, de verzoekschriften zijn aangeboden en er moet worden besloten. Dat doen we niet met zijn allen. Daarvoor hebben we de Tweede- en Eerste Kamerleden, die ons, het volk, vertegenwoordigen.
Verbetering?
Kamerleden moeten uiteindelijk hun antwoord geven op die ene vraag: Worden kinderen en hun ouders en onze samenleving beter van de transitie? Want daar gaat het om tenslotte. Als het moment van stemming daar is dan hebben ze alleen nog te maken met hun eigen vragen.
Vragen
Vragen die kunnen spelen zijn: is mijn eigen (klein)kind of het kind van familie of vrienden bij problemen beter af na 2015 dan nu? Wil ik voor mijn angstige neefje eerst een keukentafelgesprek? Of wil ik dat hij meteen naar een psycholoog kan die deskundig een oordeel kan geven of het vanzelf over gaat, of dat een angstbehandeling nodig is? Wil ik dat mensen straks afhankelijk worden van het gemeentebeleid? Kan ik de consequenties van de decentralisatie van gezondheidszorg verdedigen? En kan ik verdedigen dat er ongelijkheid per gemeente gaat ontstaan? Vind ik echt dat ouders voldoende beschermd worden tegen de mogelijkheid van een falende gemeente omdat ze zich bij de gemeenteraadsverkiezing kunnen laten horen?
Vragen
Wat doe ik met het advies van werkelijk alle organisaties, van duizenden professionals en van onder meer alle kernhoogleraren psychiatrie en zeventig andere hoogleraren, om jeugd-ggz als verzekerd recht in de zorgverzekering te laten en niet over te hevelen naar de gemeente? Heb ik het alternatief van meedoen aan het bestuurlijk akkoord voldoende overwogen? Is verwijzing door de huisarts echt goed geregeld? Raakt het hele stelsel van de jeugd-ggz met een academische toplaag niet totaal versnipperd?
En nog eens vragen
Durf ik een goed functionerende jeugd-ggz te onderwerpen aan een mega-operatie, die geen enkel land ter wereld zo heeft uitgevoerd en waarvan niemand de gevolgen kan overzien? Kan ik verdedigen dat zo’n enorme verandering niet eerst in een experimentele opzet is beproefd? Ben ik, in tegenstelling tot die tienduizenden andere ouders die zich zorgen maken, wel gerust op de hele transitie? Zou ik zelf wel (eerst) een gesprek willen met iemand van de gemeente en de schooljuf, de buren en mijn schoonouders? Wil ik wel alles vertellen aan een regisseur van de gemeente, terwijl ik niet weet of die gegevens onder de geheimhoudingsplicht vallen?
Democratie
Als Kamerleden zich deze vragen stellen en ze menen oprecht dat ouders en hun kinderen beter af zijn met een overheveling van de jeugd-ggz naar de gemeente …tja, dan moeten ze voor de wet
stemmen. Democratie is een hoog goed. Kamerleden zijn net als wij mensen. En vergissen is menselijk. Wij kunnen ons vergissen. Zij ook. Maar als er hier een vergissing gemaakt wordt dan heeft dat
grote gevolgen.
Verzekerd recht
Wat hoop ik van harte met tienduizenden anderen, dat het hart en het verstand van de Kamerleden naar dezelfde conclusie voert als alle hieronder genoemde organisaties en instellingen. Laat de
jeugd-ggz een verzekerd recht blijven.
Naschrift
De petitie Zorg over de jeugd-ggz is nu door 49.000 mensen getekend en wordt waarschijnlijk woensdag 9 oktober aangeboden. Dan wordt ook de jeugdwet behandeld in de Tweede Kamer. Ook na de aanbieding liep de petitie door, tot de behandeling in de Eerste Kamer.
Organisaties {en kennelijk waren dezen niet deskundig genoeg of te moeilijk in de ogen van de politici, ze werden genegeerd}:
De volgende organisaties en instellingen hebben aangegeven dat zij het beter vinden als de jeugd-ggz in de zorgverzekeringswet blijft.
Ouder- en patiëntenorganisaties:
Beroepsorganisaties:
Instellingen voor (jeugd)-ggz:
Er ìs van diverse kanten getracht de politiek, en uiteindelijk de Eerste Kamer, tot bezinning te brengen, voor 2015:
Binnenkort zal de Eerste Kamer zich buigen over de nieuwe Jeugdwet. Uiteindelijk zult u daar allen over stemmen, dus ook als u geen woordvoerder bent willen
wij u graag op hoofdlijnen informeren.
Als deze wet aangenomen wordt, gaat de gezondheidszorg voor kinderen en jeugdigen met psychische problematiek in zijn geheel uit de zorgverzekering. Het wordt dan ingericht als een gemeentelijke voorziening. Het zou ondenkbaar zijn met de kindergeneeskunde hetzelfde te doen.
Door werkelijk alle bij jeugd-GGZ betrokken organisaties, meer dan 80,* is hiertegen bezwaar gemaakt. Zie ook de bijlage onderaan deze brief.
Daarnaast ondertekenden ruim 57.200 mensen de petitie om hiervan af te zien, waaronder tienduizenden ouders, het merendeel van de medewerkers van de jeugd-ggz en meer dan 300 hoogleraren. Dit aantal is nog steeds groeiende. Deze petitie is aangeboden aan de vaste Kamercommissie VWS van de Tweede Kamer in aanwezigheid en met steun van:
Wij geven onze bezwaren tegen dit wetsvoorstel hieronder weer op drie thema’s: onzorgvuldigheid, onuitvoerbaarheid en juridische tekorten.
Wij menen dat de procedure rond deze wet onzorgvuldig is geweest. De wet is behandeld, terwijl de transitiearrangementen, die de gemeentes moesten maken nog niet bekend waren en dus ook nog niet beoordeeld door de transitiecommissie. Verder zijn de (frictie)kosten van de overheveling niet bekend. Voor de gemeentes was het uiterst moeilijk een transitiearrangement op te stellen omdat er nog veel onduidelijkheid is over het beschikbare budget. Ook vinden we het onzorgvuldig, dat een operatie van een dergelijke omvang en een dergelijke importantie nog niet in één praktijkproef is uitgeprobeerd.
Wij menen dat de wet onuitvoerbaar is. Er is nu een landelijk stelsel van geestelijke gezondheidszorg voor kinderen en jeugdigen in samenhang met de kindergeneeskunde, de huisartsenzorg en de volwassenen-GGZ. Binnen dit stelsel zijn kwaliteitsbewaking, onderwijs, wetenschappelijk onderzoek, ontwikkeling van nieuwe behandelvormen, 7 keer 24 uur's bereikbaarheid, juridische kaders, cliënt- en familiebetrokkenheid, specialistische voorzieningen en een uniform vergoedingssysteem geregeld. Het is organisatorisch ondoenlijk 408 gemeentes een dergelijk samenhangend stelsel vorm te laten geven. Twee voorbeelden van de bureaucratische chaos die zal ontstaan worden hier en daaronder beschreven.
Verder gaf de Raad van State al aan dat de verwijsmogelijkheid door de huisarts de gemeentes met een onuitvoerbare opdracht opzadelt. Dit is alleen nog maar meer het geval door de aanscherping van de onafhankelijkheid van de huisarts door het amendement van mevrouw Keijzer en de uitspraken van de staatssecretaris. De gemeente moet zorgen voor beschikbaarheid van de hulp waar de huisarts naar toe verwijst. Op deze manier is het voor gemeentes onmogelijk om het volume van de zorg te beheersen. Dat zou weliswaar gezien kunnen worden als een garantie voor voldoende beschikbaarheid van jeugd-GGZ maar een oncontroleerbare beschikbaarheid is niet realistisch en dus onuitvoerbaar.
Wat betreft de onuitvoerbaarheid is de afwezigheid van draagvlak bij de veldpartijen ook zeer zorgelijk. Bij een goede wet hoort ook voldoende draagvlak en dat is er ten enenmale niet waar het de transitie van de jeugd-GGZ betreft. Van de artsen die hun specialisatie tot kinderpsychiater bijna hebben afgerond geeft nu al 40% aan te overwegen in de volwassenen-GGZ te gaan werken en dat terwijl er al een tekort is aan kinder- en jeugd psychiaters. Denkbaar is dat ook ervaren professionals en ook van andere disciplines iets dergelijks zullen doen.
We menen dat de wet juridische tekorten vertoont. In een aan de Eerste Kamercommissie VWS gestuurde juridische analyse wordt meer in detail ingegaan op sommige van de hierna genoemde punten:
Voor meer uitgebreide informatie wil ik verwijzen naar:
We hopen dat u onze bezwaren deelt en laat meewegen in uw uiteindelijke stem over deze wet. Wij zijn altijd bereid ons standpunt nader toe te lichten.
Met vriendelijke groeten,
Menno Oosterhoff namens de groep-petitiejeugdggz.nl
_____________________________________________________________________________
Organisaties en instellingen die vinden dat de jeugd-ggz in de zorgverzekeringswet hoort:
Beroepsorganisaties:
Ouder- en patiëntenorganisaties:
Instellingen voor (jeugd)-ggz:
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Februari 2014
Binnenkort zal de Eerste Kamer stemmen over de Jeugdwet. Alle argumenten voor en tegen zijn de afgelopen maanden uitgebreid naar voren gebracht. We willen vier uitspraken nog naar voren halen.
De Raad voor Medische Wetenschappen (RMW) van de KNAW spreekt zich in hun brief krachtig uit over het wetsvoorstel en noemt de overheveling van gezondheidszorg voor kinderen met psychische problemen in tegenspraak met de huidige wetenschappelijke inzichten en schadelijk voor wetenschap en zorg in de hele psychiatrie.
Ook de European Union of Medical Specialists (UEMS) heeft in een brief aan de minister en de staatssecretaris haar zorg uitgesproken over het wetsvoorstel. De UEMS vertegenwoordigt meer dan 1,4 miljoen medisch specialisten en heeft aangegeven haar zorg ook kenbaar te maken aan de European Psychiatric Association en de World Psychiatric Association.
De European Society of Child and Adolescent Psychiatry (ESCAP) noemt in een brief de overheveling een ontkenning van medische kennis en Europese standaarden.
De kernhoogleraren psychiatrie hebben in een open brief aan de Tweede en Eerste Kamer opgeroepen niet een historische vergissing te begaan door gezondheidszorg voor jeugdigen met een psychische aandoening uit de verzekering te halen en in te richten als een gemeentelijke voorziening.
De kernhoogleraren psychiatrie zijn:
Wij sluiten ons aan bij de bovengenoemde oproepen.
Laat gezondheidszorg voor kinderen verzekerd blijven, ook als het psychische aandoeningen betreft.
Tot slot willen we u hartelijk danken dat u ondanks de grote druk toch de moeite heeft genomen de wet zorgvuldig te behandelen en naar onze bezwaren te luisteren. We hebben dit zeer op prijs gesteld.
Op dinsdag 11 februari 2014, de dag van het plenaire debat, is de petitie jeugd-GGZ aangeboden namens de ruim 96.200 ondertekenaars, waaronder:
Met vriendelijke groet,
De groep-petitiejeugdggz,
Ook gesteund door meer dan 100 instellingen en organisaties:
Beroepsorganisaties:
Instellingen voor (jeugd)-ggz:
Ouder- en patiëntenorganisaties:
{De politiek heeft alle deskundigen en ervaringsdeskundigen dus genegeerd tegenover de input van de jeugdzorglobby Jeugdzorg Nederland. Volgens de ex-directeur BJz van Amsterdam [JBRA] Erik Gerritsen, nu op de sleutelpositie, de secretaris-generaal van het ministerie VWS, mogen we geen illusie tonen dat de jeugdwet naar kinderrecht zal worden aangepast.** --TjS}
**: Op https://www.ftm.nl/artikelen/het-grote-falen-van-de-jeugdwet?.....campaign :
"'Sinds de Jeugdwet twee jaar geleden ingevoerd werd, vallen kinderen met een psychische aandoening onder de gemeenten. Dat blijkt in de praktijk een ramp,' zeggen deskundige vakorganisaties, de Kinderombudsman, ouders van patiënten èn zorgverleners; 'Als we dit binnen een jaar of vier niet teruggedraaid hebben, is er van de jeugd-ggz straks vrijwel niets meer over.' -- ''Wen er maar aan,'' zegt een topambtenaar van VWS, Erik Gerritsen, ''want de wijzigingen terugdraaien zou een ‘illusie’ zijn''.
Noodklokken, Kamervragen, brandbrieven en vurige pleidooien voor acute actie: de hele GGZ-branche schreeuwde de afgelopen maanden luidkeels gemotiveerd moord en brand over de Jeugdwet, die bijna twee jaar geleden ingevoerd werd. De zorg voor kinderen met een psychische aandoening blijkt zwaar onder druk te staan."
Deze topambtenaar Gerritsen zegt wel te luisteren naar de kritiek, doch diens daden tonen dat dit tot dovemansoren zijn gericht: "Wen er maar aan", "Heb geen illusies".
Kinderrechtenverdrag IVRK artikel 24:
Voor jeugdigen:
"Als je ziek bent of je hebt iets meegemaakt waardoor je in de war bent, dan heb je recht op echte hulp. Je ouders of verzorgers moeten ervoor zorgen dat je die hulp krijgt, ook al bemoeit 'jeugdzorg' zich ermee. En de overheid moet ervoor zorgen dat er genoeg goede dokters en andere personen bij om je daarbij te helpen. Ook moeten er genoeg goede plekken zijn waar je geholpen kan worden, zoals ziekenhuizen, of therapeut aan huis. Maar er moet ook genoeg worden gedaan om te voorkomen dat je - ook psychisch - ziek wordt. Voorkomen is namelijk beter dan genezen. Daarom moet er genoeg informatie zijn over gezond leven en opgroeien en moet je ergens terecht kunnen als je daar wat hulp bij nodig hebt."
Voor volwassenen:
Lid 1. De Staten die partij zijn, ook Nederland, erkennen het recht van het kind op het genot van de gróótst mogelijke mate van - ook psychische - gezondheid en op voorzieningen voor de behandeling van ziekte en het herstel van de gezondheid. De Staten die partij zijn, streven ernaar te waarborgen dat geen enkel kind zijn of haar recht op tóégang tot deze - diagnostisch/therapeutische - voorzieningen voor gezondheidszorg wordt onthouden (waar de 'jeugdzorg' dit vaak negeert).
Deze website is met Jimdo gemaakt. Registreer je nu gratis op https://nl.jimdo.com