Brief (2 x) aan de Tweede Kamer:                                                                                            Achtergrond van affaires, goed voor een enquête:

Wat veroorzaakte in de mens de Toeslagenaffaire?  En blijft het per ongeluk bij één?

 

  Elk mens kent in de psyche de bias, het dubbele besluitmechanisme.  Het enerzijds automatisch en onbewust beslissen, en anderzijds de langzamere bewuste beslismogelijkheid.  Die bias zit al 35 miljoen jaren in onze evolutielijn.

 

  Dat is een feit.

 

  Omdat het automatische beslissen zo makkelijk is, verleidt dat ons tot ‘confirmation bias’,  en dat kan mis gaan.  Daar worden feiten die tot handeling uitnodigen weggewoven, vaak uit conditionering in geloof dat men het al weet.                   Wéét men, met hypocognitie???      Is het hebben van mogelijke vooroordelen bekend???

 

  Geloof in dat er degelijke controle was, geloof in de rechters, geloof dus in vooroordeel dat die ouders verkeerd zitten….

 

  Dan lijkt er geen enkel controlemechanisme te werken. Ieder verschuilt zich achter dat de ander wel zal hebben onderzocht.

 

  Dit zagen we in de Toeslagenaffaire…   Maar er zijn meer aandachtspunten.   Zoals wat Zembla  op 3 december 2020  ' Adoptiebedrog ' noemde.   De overheid was al in 1979 voor het eerst gewaarschuwd.   Ook kreeg ‘Den Haag’ in de loop der tijd voorstellen tot verbeteren en tot stoppen met adoptie vanuit wetenschappelijke hoek.

 

  Het lijkt er op dat politici denken dat wetenschap niet zo feitelijk is, en de waarde van een bewering of mening betreft.

 

  Zijn voor politici kinderen niet zoveel waard?

 

  Na rapporten van de Nationale Ombudsman, van de  Kinderombudsman,  van o.a. de commissie Junger-Tas, van Deetman, van Samson (seksueel geweld onder toezicht jeugdbescherming), van De Winter (geweld onder OTS in de jeugdzorginstellingen, met uitsluiting van het psychisch geweld door de RvdKinderbescherming en de gezinsvoogdij-instellingen (BJz, G.I.)), van de  Onderzoeksraad voor de Veiligheid onder mr. Pieter van Vollenhoven, werd er niets inhoudelijks gedaan. Evenmin met de brandbrieven van advocatencomitees.

 

  Wat is van de belofte terecht gekomen, die van het 'professionaliseren'?

  Door de decennia heen werd er beloofd door de jeugdbeschermingsketen dat er zou worden ‘geprofessionaliseerd’;  kan dat wel waar jeugdzorgwerkers wel zeer zelden arts worden om te diagnosticeren, denkend aan het advies in  de oratie van  prof. R.J van der Gaag?   En het  Actieplan  belooft het nog steeds, alsof dat kan zònder het genoemde  kinderrecht  te respecteren.   Zelfs ouders die om hoogwaardige diagnostiek vragen bij de rechter op  basis van Rv810a, krijgen verzet vanuit de jeugdbescherming, die kennelijk geen diagnose wenst van een leuke specialist, die nota bene de ouders goed kan enthousiasmeren en voorlichten (BW1:262).

 

  Opmerkelijk, ook na signalen dat het huidige Actieplan Verbeterd Feitenonderzoek in de Jeugdbeschermingsketen  dubieus  tot stand is gekomen, en uiteindelijk is geschreven door de jeugdbeschermingsketen zelf, met negatie van wat bij de opdracht van de ministeries hoorde:  het betrekken van de kennis van de kant van gezinnen.

 

  Er werd deskundige inbreng níét geïmplementeerd na de inbreng van de deskundigen en wetenschappers van ouders zijde.  Zoals:

Het níét-baseren op het kinderrecht in het VN-kinderrechtenverdrag in lid 1 van artikel 24, alsmede artikel 25 op dat niveau ondanks dat dit schriftelijk en mondeling is ingebracht en uitgelegd.  

Het Actieplan faalt  met  het  negeren  van de verstrekte recente  onafhankelijke wetenschappelijke inzichten die unaniem zijn over het wegplaatsen van kinderen, weg bij één of beide ouders, als  ernstig schadelijk.  Meningen worden in dit domein te snel  als 'feiten' gezien,  waar juist diagnostiek kan verhelderen en ondersteunen.

 

  De verstrekte  Prangende Kernvragen  voor kinderrechters bij BW1:255, 265b en 266, aan de politiek en aan de  besturen van rechtbanken  zijn ergens weggelegd in kennelijke confirmation bias.

 

  Het zou zoveel gezonder zijn voor kinderen, ook  adoptiekinderen  of  pleegkinderen,  wanneer er echt gediagnosticeerd zou worden, er preventief breed en hoogwaardig voorgelicht zou worden – ter voorkoming van zo’n schadelijke beschermingsmaatregel –  en er lering uit statistieken* en wetenschap zou worden getrokken.  We zien cijfers van 60% tot 90% “niet-goed”  langskomen, wat conform kinderombudsman Dullaert (> 33') is die op TV sprak van 25% is wel nodig, en dan kort. Dat klopt met het gemiddelde, die 75% dat jeugdzorgkinderen niet het juiste, passende hulptraject verkrijgen.

 

  Dat is alarmerend, en toch, ondanks klachten van vele ouders (De Hofbar  rond 2020-21), geloven velen dat de rechter (die geen orthopedagoog is) wel goed controleert.  (De uitspraak van de CRvB in  LJN BD1113, 2008,  wordt stelselmatig genegeerd door de kinderrechters!).   Het onderzoek van de jeugdbeschermingsketen onderzoekt zelden of niet hoogwaardig, niet diagnostisch, mijdt zelfs een diagnose of wimpelt een specialistisch rapport weg;  “de jeugdzorgwerker weet het wel”.   Dat wringt!

Een welhaast commercieel onderzoek van de RvdK of G.I. is heel wat anders dan een diagnostisch onderzoek bij specialisten naar kinderrecht.

 

De wet kan actief en snel gewijzigd worden:

 

  Een makkelijke oplossing zou zijn een kleine wetswijziging, waar hier het concept nog eens gegeven wordt:

 

- BW1:255a (als ingevoegd artikel):

 

Lid 1.  Bij een verzoek tot een kinderbeschermingsmaatregel moet een diagnostisch rapport van een gedragswetenschapper of (psycho)medisch specialist gepaard gaan, waarbij de gedragswetenschapper of specialist moet hebben voldaan aan diens orthopedagogische of psychomedische beroepscode. [Hierbij geldt een SKJ-registratie niet als voldoende].

Lid 2.  Bij een verzoek tot een kinderbeschermingsmaatregel dient aangetoond te worden dat de ouders preventief [vòòraf] goed en breed zijn voorgelicht, gericht op voorkoming van een beschermingsmaatregel, en daarbij moet worden vermeld de beroepsregistratie van de deskundige waar er 'ernstige zorgen'  waren zoals in lid 1 van BW1:255 vermeld. [Hierbij dient artikel 24 lid 1 van het VN-kinderrechtenverdrag het niveau te bepalen. De uitspraak van de Centrale Raad van Beroep in  LJN BD1113  (2008) moet aantoonbaar nagevolgd worden door de kinderrechter].

 

- Jeugdwet 6.1.2 lid 6 (of onder een andere nummering in bijv. hoofdstuk 3.1):

 

Het verzoek tot een kinderbeschermingsmaatregel behoeft de instemming van een gekwalificeerde gedragswetenschapper of (psycho)medisch specialist die de jeugdige of het cliëntsysteem met het oog daarop kort tevoren zelf heeft onderzocht en daarbij heeft voldaan aan diens orthopedagogische of psychomedische beroepscode. [Hier geldt een SKJ-registratie niet als voldoende].

 

- En tevens:   Jeugdwet 3.2: lid

 

1. Een kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering wordt uitsluitend uitgevoerd door een gecertificeerde instelling of een medisch specialist waar dat uit diagnostiek nodig blijkt.

2. Een gecertificeerde instelling biedt gèèn jeugdhulp aan.   [MvT: Jeugdbescherming, als regie, is geen gezondheidszorg doch dient daarmee wel rekening te houden en ouders breed voor te laten lichten, zo mogelijk aantoonbaar preventie om een beschermingsmaatregel te voorkomen; de regel moet zijn:  geen diagnose dan ook geen beschermingsmaatregel, zeker na een week bij een spoedUitHuisPlaatsing. Een onderzoeksrechter is in motie aangenomen en genegeerd].

 

  Deze wijziging zou de kinderrechter kunnen helpen niet zo op geloof in de meest bekende juridische partij te hoeven beslissen, zeker waar de  confirmation bias  zo menselijk is,  doch bij deze zaken nogal schadelijk kan uitwerken.

 

  Uit wetenschap weten we dat de jeugdbescherming in onderzoek en maatregelverzoeken niet optimaal willen of weten te handelen: https://vechtscheidingen.jimdofree.com/wetenschap/mythen-bij-jeugdzorgmeten/ .

 

  We hopen met deze uitleg meer affaires te voorkomen, zowel als het leed door verkeerde trajecten met kinderen te beperken, want drie op de vier (75%) is echt te slecht.

 

  De links ter onderbouwing zijn gegeven. Ondanks de bias kan er onderzocht worden ter bescherming van kinderen in jeugdzorgland.

  Met vriendelijke groet,   TjS

 

  Het conceptwetsvoorstel is gedateerd:  21 december 2020 (20201221 AZjz/TjS) aan de Tweede Kamer.

 *:

*:

i:  https://www.youtube.com/watch?v=gN9WqvMEp5A   en

   https://vechtscheidingen.jimdofree.com/wetenschap/mythen-bij-jeugdzorgmeten/  alsmede 

   https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/wetenschapvoorbeleid en met herinnering aan 

   https://kinderbescherming.jimdofree.com/informatie/verantwoordelijkheidsstelling-politiek/ en de concrete onderzoeksvragen voor kinderrechters: https://kinderbescherming.jimdofree.com/brieven/brief-aan-tweede-kamer-2011/aan-rechters-wetenschap-meewegen/ .

Voorbeeld van wetenschap over omgangssabotage: https://vechtscheidingen.jimdofree.com/weetjes-in-communicatie/meer-omgangssabotagewetenschap/ .

Mogelijkheid tot verbeteren en inkrimpen van meldonderzoek: https://kinderbescherming.jimdofree.com/brieven/meldonderzoek-vernieuwen/ .

 

Van der Gaag:  https://jeugdbescherming.jimdofree.com/kwaliteit/diagnostiek-nodig-als-nulmeting/  .

Voorspellende deskundigen:  https://kinderbescherming.jimdofree.com/kritiek-van-deskundigen/diverse-deskundige-meningen/ .

 

De links geven onderbouwing, maar zouden reeds bekend moeten zijn om tot verbetering over te gaan.  Er kan niet gezegd worden dat men het niet wist.  Het is verstrekt.  Het EHRM (2019) sprak in arrest dat er sprake is van “institutionele kindermishandeling” in zo’n jeugdbeschermingsketen.                                                                                                                                                                      IVRK24 lid 1: