Vragen aan de Inspectie hoe de kant der ouders wordt geïnspecteerd.

Aan:   Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd,  t.a.v.  dr. M.A.W. Eckenhausen en drs. K. Louwes

Postbus 2518,  6401 DA Heerlen

28 maart 2021

 

Geachte inspecteur,

 

Ouders krijgen een vreemd idee over de ‘onafhankelijkheid’ van de inspectie Jeugd.  Daartoe hebben we enige vragen met onderbouwing.

 

Case-voorbeeld:

 

Moeder krijgt te maken met een uithuisplaatsing (UHP) op basis van bewering. Er is niet preventief voorgelicht noch verteld hoe de vermeende zorgen van de jeugdzorg opgelost konden worden. De ‘zorg’ voor de spoed-UHP was dat moeder de ‘veiligheid’ niet zou kunnen waarborgen waar ze een gewelddadige ex-partner heeft gehad. Verleden tijd!

 

Kind is in een pleeggezin geplaatst en wat blijkt… Na anderhalf jaar gaat het kindje praten, middels een kinderpsycholoog die op aandringen van moeder er is gekomen. Wel heeft de g.i.  zich verzet bij moeders verzoek middels Rv810a, maar deze rechter vond toch al een gebrek aan diagnostiek.

 

Er komen hele nare dingen naar boven. Het kindje zou zijn misbruikt door pleegvader en mishandeld door hun oudste zoon. Het kindje zou op meerdere momenten misbruikt zijn en mishandeld.

Kindje is overgeplaatst, niet naar moeder, doch naar weer een pleeggezin, omdat pleegouders hebben bekend. Moeder en psycholoog hadden al eerder aan de bel getrokken voor een terug- of overplaatsing, maar pleegouders (die worden geloofd boven ouders) ontkenden toen nog.

 

Uiteindelijk na veel schrijven middels de Awb, waar de g.i. ontkende dat ze bij geval onder de Awb vielen, is het kindje overgeplaatst. Er werd aan moeder gevraagd om geen aangifte te doen, maar moeder heeft op juridisch advies wel aangifte gedaan (omdat het volgende pleegkind toch ook niet veilig zou zijn)  en tevens een melding bij de inspectie.

 

Het gedrag vanuit het kind werd door de g.i. (zoals gewoonlijk) toegeschreven aan moeder, ja, het gedrag van het kindje na anderhalf jaar pleegsetting, met negatie van de recente wetenschappen, https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/wetenschapvoorbeleid, zou door moeder komen volgens de verslaglegging van de elkaar opvolgende gezinsvoogden.

Deze moeder is geëmotioneerd van bezorgdheid en verdriet, wat volgens de diagnostisch-ònbevoegde gezinsvoogdij (Jw3.2 lid 2) een bewijs is dat ze geen goede moeder is, zo werd bij verlenging OTS en UHP naar de rechter verteld.

 

Moeder kon op afstand alleen maar machteloos toekijken en haar kindje niet beschermen tegen de grote machtsblokken in jeugdzorgland. Deze moeder heeft ‘gestreden’ en geschreven om alle bellen te laten rinkelen, maar nog heeft dit te lang geduurd voordat er actie werd ondernomen. Het lijkt wel, gezien het beschuldigen van ‘strijd’ door de gezinsvoogdij, dat alle beschuldigingen die te bedenken zijn eerst uit de kast gehaald worden om het kindobject binnen de machtiging van de g.i. te houden.

 

De moeder werd niet gehoord in de vermeende openheid van ‘samenwerken’ onder gezinsvoogdij. Ze werd eigenlijk aan haar lot overgelaten en werd niet serieus genomen, zoals ook het kind dat ‘vergeten’ werd als ontvankelijk te zijn.  Ja, het kindje werd bestraf met nog minder omgang met haar mamma, en de omgang werd door de gezinsvoogd beperkt tot 12 uurtjes per jaar, verdeelt over maanden. Het kind moest immers ‘hechten’ aan de pleegsettingen waarin het terecht kwam.

 

Kindje zit nu gelukkig in het netwerk van moeder aangezien moeder door de toeslagenaffaire nu geen woning heeft. Daardoor heeft ze te veel schulden moeten maken, ook aan advocaatkosten.

De g.i. deed niets aan de gewelddadige ex-partner die oorzaak was van de uithuisplaatsing.

 

Algemene vragen (aan de inspectie):

 

Hoe ziet de inspectie toe op meldingen van ouders? Wanneer ouders dat een 'klacht' noemen, krijgen ze het bericht dat de inspectie geen klachten behandeld, en verder niets.

 

Controleert de inspectie via de verslagen van de gezinsvoogden die wel zo deskundig zijn zichzelf vrij te pleiten en alles te verdraaien naar ‘schuld’ bij de ouders?

 

Heeft de inspectie een hoogwaardige diagnostische bevoegdheid om deskundig en leuk met het kind, eventueel in interactiediagnostiek met de ouder(s), te onderzoeken?

 

Controleert de inspectie via het dossier dat de ouders kunnen aanleveren?

 

Gebruikt de inspectie in vergelijk met de beweerde bedreigingen vanuit de jeugdbescherming bij UHP ook de feitelijke bedreiging aan schade die de  recente wetenschappen  de laatste jaren heeft bewezen?

 

Daartoe geven we deze informatie:

 

Bij bijna 100.000 jeugdzorgkinderen die één of beide ouders niet zien door laksheid en ondeskundigheid in de jeugdbescherming, waar de wetenschap duidelijk is over de schade van het weggeplaatst-zijn van de ouders.

 

Weet U dat onder het woord 'jeugdzorg' (in engere zin) verstaan wordt de gemeentelijke sociale teams, CJG, beschermingtafels, AMHK (ook wel onVeilig uiThuis genoemd), RvdK en de G.I.'s?

En dat 'jeugdzorg' dus vooral níét is  de (jeugd)gezòndheidszorg onder de WGBO (vanaf BW7:446)!   En dat 'jeugdhulp' de jeugdzorg is, aangevuld met de algemene van de jeugdzorg financieel-afhankelijke ketenpartners met enige gezondheidszorg daarin, vaak bespeeld door onderzoeksvragen  die niet deskundig, zelfs sturend, kunnen zijn?! (hier)

 

Weet U dat  'onderzoek'  in jeugdzorgland veelal geen  'diagnostisch onderzoek'  betekent, ondanks dat het kinderrecht IVRK24

lid 1* daar wel recht op geeft? (hier)

 

De jeugdzorg gebruikt de jeugdbescherming regelmatig als afvoerputje, volgens dossieronderzoeken, door hun onkunde en waarschijnlijk de financiële ‘perverse prikkel’ waar kinderombudsman Dullaert het over had op bladzijde 93 van “Is de zorg gegrond?”, 2013.

 

We kunnen een hele reeks wetenschappelijke bevindingen noemen, maar dat is vaak een reden voor ongeïnteresseerde lezers om niet verder te lezen.  Massale kindermishandeling lijkt niet 'in' te zijn. We geven onder  een uitsplitsing van scheidingen en uithuisplaatsingen, en ter aanvulling voor onderzoekenden enige links.

 

Dus even een beknopte samenvatting en verwijs naar  https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/wetenschapvoorbeleid, en  https://vechtscheidingen.jimdofree.com/wetenschap/mythen-bij-jeugdzorgmeten/  in combinatie met  https://kinderbescherming.jimdofree.com/methoden/mistificatieschijven-bij-meldingen/  wanneer er interesse is in wat het EHRM in arrest (ECHR 306-2019) schreef:  "institutionele kindermishandeling".[1]  De Kamerleden en betrokken ministers hebben zelfs eind 2019 een exploot  uit handen van een deurwaarder verkregen: https://kinderbescherming.jimdofree.com/informatie/verantwoordelijkheidsstelling-politiek/  met verantwoordelijkheidsstelling voor de jeugdwetgeving  en de reactie was bijna oorverdovend stil.[^1]

 

Ge weet dat we wegkijkregeringen hebben.  We denken aan het wegkijken bij aardbevingen in Groningen, wegkijken van de Belastingdienst (Toeslagenaffaire), wegkijken van de gehackte overheidssites (privacy op straat), wegkijken van het Adoptiebedrog (Zembla),[^1]  wegkijken van rapporten zoals van kinderombudsman Dullaert  of Commissie De Winter met 'Geweld in de Jeugdzorg', om Van Vollenhoven, Samson en Deetman maar niet te noemen, waarop níét inhoudelijk en níét beleidsmatig werd gereageerd door de wegkijk-regeringen, binnen fatsoenlijke termijn.    Wat  is er in de wetgeving inhoudelijk gedaan na de Commissie Samson?  - Ouders melden bij OTS+UHP dat ze signalen hebben ontvangen van (seksueel) misbruik, en dan worden de ouders weggezet als 'strijdend', 'niet meewerkend',  en het kind wordt bestràft met mìnder bezoek, hetwelk we niet noemen: het kind 'institutioneel beschermen' onder de kinderbeschermingsmaatregel UHP (BW1:265b).

 

Zovele kinderen die één of beide ouders zonder diagnostieke nulmeting niet meer zien, terwijl de regering door de decennia heen wetenschap en voorstellen heeft verkregen, en wel dat deze beschermingsmaatregelen ernstig schadelijk zijn.

 

Enige wetenschappelijke uitspraken:

 

Bij scheiding  is veel mogelijk dat niet gedaan wordt:  direct bij bekend zijn de internettraining (https://training.villapinedo.nl/) van Villa Pinedo verstrekken om ouders bewust te maken en reeds tips te geven, waarná  beter de mentale keuze bij elk der ouders gemeten kan worden (gaat het om het kind of om wraak dat geen goede representatie naar het kind is?).  Waar er omgangssabotage ontstaat, wat 'vechtscheiding' is gaan heten door de jeugdzorg omdat het dan lijkt dat beide ouders 'strijden' (die vaak dus geen preventieve voorlichting hebben verkregen zoals van Villa Pinedo.nl),  zijn er goede mogelijkheden die de G.I. niet aangrijpt ondanks dat het hen verstrekt is:  https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/omgangssabotage-g-i .  Er wordt zonder informatie hóé  van die ouders geëist  dat ze communiceren, terwijl er daarvoor leuke cursussen (https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/tips) bestaan.  Er wordt dus geëscaleerd in weerwil van het bestaan van artikel 262 in BW1.

 

Bij Uithuisplaatsing  wordt de ernstige schadelijkheid die menig wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond níét meegewogen, en de gezinsvoogdij zegt: "de rechter heeft beschikt",  terwijl de rechter niet diagnostisch bevoegd is en dus maar in geloof moet afgaan wat de jeugdbescherming heeft gerapporteerd. Daarbij bleek uit o.a. het proefschrift van Cora Bartelink  dat de diagnostisch-ònbevoegde jeugdzorgwerkers bovenal op hun onderbuikgevoel en eigen jeugdervaringen afgaan. Dat staat haaks op het advies in de oratie van prof. R.J. van der Gaag.[2]  De wetenschap is gegeven aan de AMHK's en de RvdK, en aan de G.I.'s, en enige grote gemeenten.[3]

 

Joseph Doyle vond dat kinderen die uithuisgeplaatst zouden worden en random thuis met hulp mochten blijven het veel beter deden dan die echt uithuis werden geplaatst; bij hen ontstond meer depressie, suïcide, tienerzwangerschappen, en uiteindelijk extreem veel uitkeringstrekkers. Susan Smith vond dat de reguliere jeugdzorg de case niet bij de kennis matchte.  Daniel Weinberger vond dat bij het wegplaatsen van ouders het DNA in het kind beschadigd raakte.   Prof.dr.med. Ursula Gresser zei o.a.: “Na deze publicatie kunnen rechters niet meer zich verschuilen door dit kindbelang te negeren.  De rechter (of gezinsvoogd) die nu nog contactbeschadigend handelt, handelt willens en wetens kind-beschadigend, een vorm van ‘institutionele kindermishandeling’.  Contactsabotage naar ouders maakt kinderen na die scheiding ziek".  

 

[Plaatje 1:   Jeugdbeschermingsmaatregelen veroorzaken oververtegenwoordiging!] 

 

In juni 2020 heeft de regering nog die brief op  https://kinderbescherming.jimdofree.com/brieven/brief-aan-tweede-kamer-2011/brief-wegkijken-van-wetenschap/  gehad over wegkijken, maar met te beantwoorden kernvragen, die niet beantwoord werden.   Ook rechtbanken hebben   https://kinderbescherming.jimdofree.com/brieven/brief-aan-tweede-kamer-2011/aan-rechters-wetenschap-meewegen/ verkregen met de uitleg dat de 'Actieplannen Verbeterd Feitenonderzoek in de Jeugdbeschermingsketen' niet ondersteun werd door de ouders en hun deskundigen, daar dat uiteindelijk geschreven is door de oude-cultuur-behoudende beschermingsketen zelf.   Op het kleine wetsvoorstel op  https://kinderbescherming.jimdofree.com/brieven/brief-aan-tweede-kamer-2011/wets-oplossing/  werd niet gereageerd, terwijl dat impliceerde dat de gedragswetenschappers in de keten naar hun beroepscode gaan werken en dus niet afgaan wat diagnostisch-onbevoegden hen kùnnen en wìllen doorgeven, doch nu zelf het cliëntsysteem zien en onderzoeken conform de code.  Nu overtreden deze gedragswetenschappers nog de beroepscode die bij hun niveau hoort wanneer hun advies op beweringen vanuit de jeugdzorg als ‘diagnose’ wordt neergezet bij de kinderrechters. Om hun tucht-aansprakelijkheid te ontlasten hebben veel gedragswetenschappers in de beschermingsketen afstand gedaan van NVO, NIP of BIG, en hebben nog SKJ, wat te slap is.

 

 

* Er zou aan het kinderrecht in IVRK24 lid 1 voldaan kunnen worden met erkenning daarvan.

Nederland heeft dat immers geratificeerd!

 

Dat lid 1 van internationaal kinderrecht IVRK24:   "Lid 1. De Staten die partij zijn, erkennen het recht van het kind op het genot van de gróótst mógelijke máte van gezondheid èn op voorzieningen voor de behandeling van ziekte en het herstel van de {ook orthopedagogische en psychische} gezondheid. De Staten die partij zijn, streven ernaar te waarborgen dat géén ènkel kind zijn of haar recht op toegang tot deze voorzieningen voor gezondheidszorg wordt ònthouden."- Er is dus recht op diagnostiek met voorlichting aan gezin. 

Lid 3 stelt daarbij:   "Lid 3. De Staten die partij zijn, nemen alle doeltreffende en passende maatregelen teneinde tráditionele gebruiken die schádelijk zijn voor de gezondheid van kinderen àf te schàffen."  ––  De 'jeugdzorg' blijkt al decennia een schadelijke traditie.

 

Deze 'jeugdzorg' met jeugdbescherming blijkt zich niet te willen aanpassen aan uitspraken van het EHRM en de vele ònafhankelijke wetenschappen.[4]   Prof. Caroline Forder schreef reeds:  https://kinderbescherming.jimdofree.com/informatie/analyse-jeugdwet-cforder/ . De ònafhankelijke wetenschap wordt niet geïmplementeerd.  Het NJi verdraait en selecteert zogenaamde  wetenschappen  die afhankelijk zijn van de in jeugdzorg interne bevindingen van jeugdzorgwerkers, raadsmedewerkers en gezinsvoogden, waar dus de onderbuiken spreken zonder enige valide diagnostiek.

 

Uiteraard zal de jeugdzorglobby met propaganda-clichés trachten te ontkennen of de aandacht af te leiden 'dat het bijvoorbeeld zo moeilijk' is, terwijl juist bij onduidelijkheid  er kan worden gediagnosticeerd en met voorlichting worden overlegd met het gezin. Heel veel ouders kunnen leerzaam zijn waar er enthousiasmerend en vrij gecommuniceerd wordt zonder afdreigen en chantage met dwangzorg via de rechter.

[ Plaatje 2:   1 op de 10 kinderen komt in ‘jeugdzorg’, en daarna….. oververtegenwoordiging in uitkeringen…  10% mag geen 90% worden!]

 

Is deze 'institutionele kindermishandeling' zo onbeduidend, bij bijna 100.000 jeugdzorgkinderen per jaar, waar de jeugdbescherming jarenlang escaleert en veel $ubsidie blijft opstrijken?  Waar de kosten met korte, effectieve diagnostiek (en evt. hulp) in de echte gezondheidszorg  veel lager kunnen zijn; zorg van gemiddeld veel korter duur door maatwerk, effectiever, geen schade veroorzakend? Is daarop geen andersoortig toezicht nodig?  (Brief uit 2013 op https://jeugdbescherming.jimdofree.com/). 

 

We hopen dat dit toch eens in de aandacht komt omwille van vele kinderen. Wij kijken uit naar uw antwoorden. 
Met vriendelijke groet,

 (Onder verder)

 

Vraag vanuit de pers: 

"Wat valt er in uw verhaal onder jeugdgezondheidszorg en hoe kijkt jeugdgezondheidszorg naar de jeugdzorg?"

Antwoord:

Menigeen is verward door de propaganda uit de jeugdzorgketen.   Zonder wetenschap is de propaganda ook moeilijk te doorzien.   De verdraaiingen en afwentelingen en op verkeerd spoor te zetten zijn door analytische ervaring te doorzien.

 

Bij schrijven en lezen over 'jeugdzorg' is onderscheid nodig wat woorden in de praktijk betekenen.

 

- (Jeugd)gezondheidszorg is deskundig, diagnostisch en/of therapeutisch bevoegd, via huisarts als meer specialisme bereikbaar.

- Dat niveau, onder de WGBO, is hoger dan de 'jeugdzorg'; jeugdzorg, dat met relatief laag opgeleide jeugdzorgwerkers, - die regelmatig met slechts zesjes hun HBO-alfa-diploma hebben gehaald, zonder beroepseed zoals bij artsen, die indicatief met risicotaxatielijstjes werken met een waarschijnlijkheidskans van 0% tot hooguit 70% ìndien deskundig en niet met onderbuikgevoel ingevuld, - doktertje spelen met kinderen van ouders!

Vaak wordt de lijst niet deskundig en contentieus ingevuld maar aandikkend, wat al eens is toegegeven "om de rechter beter te overtuigen".  Gemiddeld is de waarschijnlijkheidskans in jeugdzorgland 25%.   Dat is dan geen diagnose doch indicatief, wat ten onrechte als diagnose wordt gebracht naar kinderrechters die zelf geen diagnostieke bevoegdheid hebben. Ter zitting wordt dus geloof gesteld, veelal (95%) in de

 

Maar dat 'onderzoek', waar het leidt tot drang- en dwangzorg, noopt - naar advies van specialisten - alsnog een specialistische diagnose ('diagnostisch onderzoek') om het juiste hulptraject te bepalen. Dit zien we zelden spontaan geschieden, en wanneer ouders het willen, heten die ouders 'tegenwerkend', de 'hulp niet accepterend'.

 

Diagnostiek is eigenlijk vooraf aan/ bij drang en dwang nodig.  Jeugdzorgwerkers zijn immers niet beëdigd als arts of psych., maar in feite even professioneel als slagers, installateurs en beroepswielrensters.

 

Dat verschil hoort men eigenlijk te weten wanneer men kinderen - onder de hoede - heeft of er over schrijft?!

 

De wetenschap is toch duidelijk over het veel te speculatieve niveau van jeugdzorg, dat in feite zo zonder echte zorg is. Niet voor niets wordt geadviseerd (door bijv. Femy Wanders van Accare  en gebiedsmanager RvdK Robert Vonk, of Sabine van der Asdonk) voor een beschermingsmaatregel te laten diagnosticeren of/en éérst goed voor te lichten (in de GGZ geldt immers ook 'informed consent')! 

 

Het advies in de wetenschap is voor 'oordelen tot beschermingsmaatregelen' eerst een hechtingstraject in te zetten om veel beschermingsmaatregelen te voorkomen. 

 

Lees bijv. Prof. Peter Dijkshoorn, die naar 0% UHP wil, het onderzoek van prof. Jo Hermanns in Zeeland bevestigend, wat weer het onderzoek van econoom Joseph J Doyle bevestigde, en dat allemaal conform andere wetenschap aantoont dat het risico van schade door een maatregel waarschijnlijk (in de meeste gevallen)  groter is dan de speculatief bepaalde 'onveiligheid' van het kind bij niet-voorgelichte ouders, waar woorden zoals "in de knel", "onveilig", etc. niet gecodificeerd zijn, en het misbruik van die woorden in beschuldigingen niet gesanctioneerd zijn, zodat de rechter geen houvast heeft in jeugdzorgrapportages, waar Dullaert dat ook bevond, en zag dat het vooral een samenraapsel van beweringen en meningen was, zonder duidelijk onderscheid van feiten, laat staan dat de feiten volledig zijn (Jw3.3).

 

Waarom zou u zich laten opereren op advies van 'de slager als professional', en dit laten doen door een zuster of monteur?  Dat wordt gebezigd in jeugdzorg... met kindobjecten.  Een beschermingsmaatregel - zo bleek uit wetenschap - is ernstig schadelijk, dus waarom niet overlaten aan de beëdigde specialist die diagnosticeert, voorlicht, een hulptraject met evt. begeleiding of therapie bepaalt?

 

In uitspraken van kinderrechters ziet men nauwelijks het kind terug, maar de beweringen.  De begrenzingen in de zeer vrije rechtsvinding bij 'jeugdzorgrecht' door arresten en internationaal recht wordt te vaak genegeerd.

 

En vergelijk dit met de tekst van IVRK art. 24 lid 1 (onderaan)!  Jeugdzorg is niet de "grootst mogelijke mate", noch de ònbezwaarde tóégang tot gezondheidszorg.

Jeugdzorg is niet 'de grootst mogelijke mate van'... gezondheid(szorg) met onbezwaarde toegang tot de GGZ.

 

In de brief op  jeugdbescherming.jimdofree.com die alle gemeenten hebben verkregen in 2013  staan de gemiddelde duur van een beschermingsmaatregel tegenover van een op diagnostiek bepaald hulptraject. Wel zijn specialisten per uur duurder, maar veroorzaken minder schade en zijn effectiever en veroorzaken aanzienlijk kortere trajecten, dan jeugdzorgtrajecten die ook niet goedkoop zijn met alle bijkomende kosten per kind per jaar. Bereken per totaaltraject incl. Schadekosten!

 

Accare was in 2013 daarin duidelijk, en veel wetenschappers en orthopedagogen waren toen reeds waarschuwend tegen de jeugdwet die de jeugdpsychiatrie de jeugdzorg introk: https://kinderbescherming.jimdofree.com/kritiek-van-deskundigen/diverse-deskundige-meningen/ met hoofdstukken. 

 

In het gezondheidsdomein is men niet allemaal op de hoogte van het speculatieve niveau van het jeugdzorgdomein.  Maar de voorspellingen die onder die link staan, zijn uitgekomen!

 

Bij de meeste cases in jeugdzorg wordt geen specialisme in de gezondheidszorg gehaald, waar het recht op maatwerk ontweken wordt door te algemeen deskundigen. Dat vond Susan L. Smith (2010, Keeping the Promise) in een zeer groot en herhaald onderzoek al: "De reguliere jeugdbescherming matcht de kennis niet bij de case".

 

In https://www.youtube.com/watch?v=H2fFBZl-cG0&t=323s (onderzoek Doreleijers) blijkt dat in die gesloten instelling de "moeilijke meisjes" maar enkele keren een algemeen psycholoog hebben gesproken, waar intensieve psychiatrie verwacht werd door de rechter Quik.   90% van hen bleken er slecht aan toe te zijn na hun 18e, waaronder teruggevonden in de prostitutie!

 

Dat zien we erg vaak. De jeugdzorg wil immers niet door de mand vallen, waar een specialist de insinuatieve grond voor een beschermingsmaatregel zou kunnen doorprikken.

 

Ouders die voor echte GGZ en tegenwerking vanuit de g.i. gebruik maken van Rv810a (https://jeugdbescherming.jimdofree.com/wetten-en-regelgeving/goede-precedente-uitspraken/rv810a-lid-2-met-precedent/)  worden tegengewerkt door de gezinsvoogdij om echte (interactie)diagnostiek te verkrijgen! Het kan immers hun werkgelegenheid in duur aantasten!

 

Ik hoop de vraag (onder) zo beantwoord te hebben.

Hopelijk stof tot nadenken en afwegen?

Mvg, ...

Europese Hof v.d. Rechten v.d. Mens, arresten:

 

Ongelijkwaardige partijen binnen civiele procedure (EHRM):   Partijen in een kinderbeschermingsprocedure zijn niet gelijkwaardig (equality of arms). Ouders staan als one-shotter tegenover een repeat-player (Raad en G.I. als verzoekende instanties). Ouders hebben vaak ook geen financiële middelen voor contra-expertise (art. 810a Rv) naar arrest van EHRM in N.P./Moldava (6 okt. 2015 appl.nr.58455/13) houdt rekening met deze ongelijke positie. 
Beslissingen gebaseerd op aannames (EHRM):   Kinderrechters en kinderbeschermingsinstanties baseren hun beslissingen (nogal eens) op aannames of verwachtingen over opvoedingskwaliteiten ouders en gevaren waaraan het kind zou [kunnen] worden blootgesteld, dit zonder diagnostiek van het gezinssysteem. Dit is een versoepeling van de bewijslast van de kinderbeschermingsinstantie (zie ook het EHRM-arrest Kocherov en Sergeyeva/Rusland, 29 maar 206, appl. Nr. 16899/13) =  Uit het arrest blijkt dat concreet bewijs nodig ìs.

Daartoe is dan ook de uitspraak van de CRvB met LJN BD1113: "de kinderrechter moet ook als bestuursrechter controleren"!

 

Weet dit omdat de rechters in eerste aanleg het niet (willen) weten.

 

Het is raadzaam de bewegingen in uw denken en gevoelen waar te nemen.

Het reptielenbrein is de 'automaat' van uw bias, uw beslissingsmechanisme.

Uw bias laat veel over op uw ervaringen en daardoor beslist ge veel op de automaat.

Doch ge bent niet de automaat.

De bias heeft als tweede systeem de frontale cortex, het bedachtzamere, langzamere beslissen.

U bent dus niet de automaat.

U heeft een waarnemingsmogelijkheid te kiezen.

Waarnemen wat de bewegingen in denken en gevoel doen, zonder die aan te raken, zonder te oordelen.

Dat is te oefenen, zonder aanraken van wat ge innerlijk waarneemt waar te nemen.