Pleidooi voor oprichting van de stichting lntegrale Begeleiding Adoptie en Pleegzorg  =  (IBAP)

2000, Prof.dr. R.A.C. Hoksbergen, ‘Adoptie, een levenslang dilemma’, ISBN 90-805430-2-0, Openbaar college, pag. 25-26.

 

Deskundigheid ontbreekt vaak in de reguliere 'jeugdzorg', waardoor speciale problemen niet werden onderkend.

“ln de tweede helft van de jaren negentig lijkt het tij zich echter te keren. Daarvoor zijn verschillende redenen.

1.  Er is veel meer ervaring met adoptieproblematiek opgebouwd.

2.  Er zijn resultaten van een groot aantal wetenschappelijke onderzoeken. {Zie heden: 'Keeping the Promise', 2010, S.L. Smith, Donaldson Adoption Institute*}.

3.   Adoptie-aandachtsfunctionarissen bij RIAGG's blijken niet altijd te kunnen voldoen aan de vanuit de adoptiegezinnen gestelde eisen. {De kennis verwatert bij te kleine toegang}.  Specialistische kennis kan onvoldoende worden opgebouwd door het feitelijk kleine aantal adoptiehulpvragers per RIAGG. De lange wachtlijsten vormen ook een probleem.

Problemen in adoptiegezinnen worden soms in een crisisachtige sfeer aangemeld. Snel deskundig ingrijpen is dus gewenst en dat is niet altijd mogelijk. {Zeker niet via jeugdhulp, Veilig Thuis, of jeugdbescherming – TS}.

4.  Het toegenomen aantal adoptiekinderen {tegenwoordig vaak met een special need} laat de psychosociale problematiek steeds indringender naar voren komen. De kinderen groeien op en juist in de puberteit ontstaan vaak lastige psychosociale problemen.

5.  Er zijn adoptie-ouderorganisaties, die al jaren een eerste luisterend oor bieden aan adoptieouders met grote problemen (Hoksbergen, 2000). Uit de ervaringen van deze "lotgenotenorganisaties", die buiten de normale hulpverlening om functioneren, blijkt het tekort aan specifieke kennis vaak op pijnlijke wijze.

{UHP door RvdK en Jeugdbescherming/Samen Veilig Thuis/Jeugdzorg als ‘therapie’ voor hechting is geen echte werkzame therapie, maar een gemakzuchtig wegplaatsen uit zicht, zonder degelijk onderzoek waar het kind recht op heeft?!}.

6.   Er zijn hulpverleners die vanuit een onverwachte hoek eveneens op de ontbrekende nazorg wijzen.

 

Van dit laatste geef ik één voorbeeld.

De sinds 1988 bij de Stichting Jeugdzorg Noord Brabant werkzame pedagoge Gelien Rooze, die veel ervaring heeft met adoptie- en pleeggezinnen, heeft in 1996 met haar publicatie "Werken met...Video lnteractie Begeleiding in adoptie- en pleeggezinnen" op heldere wijze duidelijk gemaakt dat deze vorm van begeleiding voor de hulpverlening groot nut heeft.

Juist in adoptie- en pleeggezinnen, die meestal zo open staan voor een observerende, analyserende benadering van de gezinsproblematiek, is deze VIB goed inzetbaar.

Boeiend is dat Rooze haar boekwerkje begint met een beschrijving van de overeenkomsten en verschillen tussen adoptie- en pleeggezinnen.  Zij stelt vast dat de nazorg bij adoptieplaat­singen, in tegenstelling tot de voorzorg, niet is geregeld.  {Daardoor kan de gezinsvoogdij met pleegzorg voortwoekeren!} Terwijl bij de pleegzorg vanaf het begin van de pleeggezinplaatsing {enige} begeleiding wordt geboden.

Vanuit die ervaring komt zij tot haar evaluaties. Zij pleit voor het preventief en curatief inzetten van VIB bij zowel adoptie- als pleeggezinplaatsingen, en VIB onderdeel te laten zijn van het ook volgens haar noodzakelijke structurele aanbod van adoptienazorg/adoptiezorg  {ook voor oudere geadopteerden: goed voor specialistische kennisopbouw}.  

 

Aanbeveling:

Zou het, gegeven al het voorgaande, niet aanbeveling verdienen om de totale voor- en nazorg voor zowel de adoptie- als pleegzorg in een groot organisatorisch verband onder te brengen: de stichting lntegrale Begeleiding Adoptie en Pleegzorg (IBAP)?   

Dan worden er misschien ook wegen gevonden om jong-volwassen geadopteerden (en verwarde pleegkinderen), die nu geheel uit de boot dreigen te vallen, beter op te vangen. De psychosociale problematiek waarmee sommigen van hen worstelen is dermate ingewikkeld dat de reguliere hulpverlening er weinig kanten mee uit kan.

­

 

• In 2010 bevestigd door: http://www.adoptioninstitute.org/old/publications/2010_10_20_KeepingThePromise_ExSum.pdf ('De reguliere jeugdzorg matcht de nodige kennis niet bij de case') met vervolg in  http://voice-for-adoption.org/sites/default/files/Keeping%20the%20Promise_post-adoption%20policy%20recommendations.pdf .
• Zie ook: Joseph J. Doyle jr, 2007:  http://www.mit.edu/~jjdoyle/doyle_fosterlt_march07_aer.pdf  =

   "Kinderen zijn met dezelfde problematiek thuis met deskundige hulpverlening beter af dan als pleegkind."